
محمدجواد غفورزاده، متخلص به «شفق»، از چهرههای ماندگار و نامآور شعر آیینی ایران، در سال ۱۳۲۲ در شهر مشهد، این خاک ادبپرور و عشقخیز، دیده به جهان گشود. از همان دوران نوجوانی، جاذبه شعر و معنویت در جانش رخنه کرد و او را به وادی کلام موزون و الهامهای قدسی کشاند. شفق، از زلال چشمه معارف اهلبیت (علیهمالسلام) سیراب شد و این عطش معنوی، سرودههای او را به جرعههایی از حیات طیبه بدل کرد.
تحصیلات او در سایه بزرگانی همچون ادیب نیشابوری، رنگ و بوی معرفت گرفت و ذوق سرشارش را در مسیر اعتلا و تعالی شعر ولایی هدایت کرد. بیش از بیست سال تلمذ در محضر استاد محمدتقی ادیب نیشابوری، آفاق تازهای از معانی و مضامین را به روی او گشود و شفق را به یکی از ستونهای استوار ادب آیینی مبدل ساخت.
شفق، نهتنها شاعری توانا، که خادمی بیادعا برای آستان مقدس رضوی بود. سالها مسئولیت اداره امور فرهنگی آستان قدس رضوی را بر عهده داشت و به عنوان دبیر شورای شعر انجمن ادبی رضوی، سهم بسزایی در ترویج شعر آیینی و انقلابی ایفا کرد. حضور او در این سنگر فرهنگی، نشانی از عشق و ارادت بیحدش به اهلبیت (ع) و فرهنگ رضوی داشت.
شعر شفق، ترکیبی است از سوز و ساز عاشقانه و معرفت ژرف. آثاری همچون «از کعبه تا محراب مجموعه رباعی و غزل، ویژه حضرت علی(علیه السلام) و امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)»، «یاس یاسین»، «آیه ۸۸»، «سلام بر حسین» و «پنجره فولاد»، تنها گوشهای از دریای خروشان اندیشه و احساس اوست. این مجموعهها، هم در مدح و مرثیه اهلبیت (علیهمالسلام) و هم در بیان معارف اسلامی، از جایگاهی والا برخوردارند. شفق، با زبانی روان و بیانی شیوا، حقایق را در جامهای از هنر و ادب عرضه کرده است.
نکته برجسته در اشعار شفق، پیوند عمیق عرفان و حماسه، عشق و عقلانیت است. او توانست با الهام از قرآن و احادیث، شعر را به بستری برای انتقال معارف والای دینی بدل کند. شعر او، آینهای است که در آن، چهره تابناک اهلبیت (ع) و آرمانهای ناب شیعه جلوهگر میشود.
شفق، علاوه بر شاعری، نویسندهای ژرفاندیش است. با نگارش مقالات و یادداشتهای متعدد، نگاه دقیق و تحلیلهای هوشمندانهاش را درباره موضوعات فرهنگی و ادبی به اشتراک گذاشته است. مجالس شعرخوانی او، به ویژه در شبهای عاشورا، محفلی برای عاشقان اهلبیت (ع) بود و صدای گرم و کلام دلنشینش، جانها را به شوق و شعور میآکند.
شفق، همچنان به عنوان یکی از ستارگان درخشان شعر ولایی، در عرصه ادب و فرهنگ فعال است و آثارش روشنیبخش دلهای مشتاق خواهد ماند. نام او، قرین ادب و معرفت، و یادش، همراه با سوز و گداز عشق حسینی است.
از دیگر آثار منتشر شده این شاعر خراسانی میتوان به «چلچراغ صلوات»، «رستاخیز لاله ها؛ مجموعه آثار عاشورایی»، «ستایشگران خورشید؛ برگزیده ی آثار ۱۲۱ نفر از شاعران ادب پارسی گوی ویژه ی امام علی علیه السلام»، «کتیبه خورشید؛ برگزیده آثار شاعران پارسی گوی ویژه حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام»، «این حسین کیست؟؛ آثارجمعی از شاعران مطرح ویژه ماه محرم وصفر» و... اشاره کرد.