همبستگی قوی شاعران ایران و افغانستان/ زبان؛ مرز مشترکی میان همه شعرای فارسی‌زبان

سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - ساحل رضائی: علی سمرقندی، شاعر جوان و آموزگار مشهدی، متولد سال ۱۳۸۰ و دارای مدرک کارشناسی آموزش الهیات از دانشگاه فرهنگیان مشهد است. او از سنین کم، یعنی از سال ۱۳۹۳ با شرکت در جلسات شعری «محمد کاظم کاظمی» وارد فضای ادبیات شد و سرودن را آغاز کرد. علی سمرقندی معتقد است که یک شاعر برای رشد شعرش باید به‌طور پیوسته در انجمن‌های ادبی شرکت کند و خود را از فضای شاعران و ادبیات دور نکند. او در سومین فصل برنامه تلویزیونی «سرزمین شعر» شرکت کرد و در خصوص نقاط ضعف و قوت این برنامه با ایبنا به گفت‌و‌گو پرداخت.

داوری‌های برنامه شفافیت زیادی نداشت

این شاعر و آموزگار مشهدی با اشاره به حضورش در برنامه تلویزیونی «سرزمین شعر» گفت: حضور در یک برنامه تلویزیونی ملی و خواندن شعر در آن وسیله‌ای است برای شنیده شدن شعر و پیدا کردن مخاطب‌های بیشتر و از این نظر، شرکت در این برنامه برای من مفید بود.

وی افزود: گردهمایی شاعران کشوری و کنگره‌ها معمولاً در پایتخت کشور اتفاق می‌افتد و نکته مثبت این گردهمایی‌ها در این است که شاعران شهر‌های مختلف با یکدیگر آشنا می‌شوند و شاعران از روند جریان‌های شعری و ادبی در شهر‌های دیگر آگاه می‌شوند. آگاهی از ادبیات کشور در شهر‌های مختلف از اتفاقات خوبی بود که برای شاعران برنامه «سرزمین شعر» رقم خورد.

سمرقندی در خصوص روند و کیفیت داوری‌های این برنامه گفت: از نظر من داوری‌های برنامه شفافیت زیادی نداشتند. اما در کل داوری شعر کار راحتی نیست، چرا که شعر هنر ساده‌ای نیست و نمی‌شود به راحتی درباره اثر نظر داد.

«سرزمین شعر»؛ منحصر به شاعران یک کشور نمی‌شود

وی با بیان اشاره به کیفیت شعر‌های شاعران شرکت کننده خاطرنشان کرد: در این برنامه شعر‌هایی را شنیدم که قبل از آن نخوانده بودم و آن شعرها، آثاری پخته‌ای بودند که حرف‌های زیادی برای گفتن داشتند. کیفیت شعر‌های شاعران به نظر من قابل قبول بود.

شاعر جوان مشهدی افزود: وقتی می‌گوییم «سرزمین شعر»، از نامش پیداست که برنامه منحصر به شاعران یک کشور نمی‌شود و تمام شاعران خطه زبان فارسی را از تمام کشور‌های فارسی‌زبان در بر می‌گیرد.

زبان؛ مرز مشترکی میان همه شاعران فارسی‌زبان است

سمرقندی ادامه داد: حضور شاعران فارسی‌زبان از دیگر کشور‌ها در برنامه «سرزمین شعر» بیانگر هم‌بستگی کشور‌های فارسی‌زبان با یکدیگر است. این اتفاق به این معناست که زبان، مرز مشترکی میان همه ما شاعران فارسی‌زبان است و جدایی ما از هم فقط در مرز‌های جغرافیایی رقم خورده و در زبان، عقاید، تفکر، مسلک، آیین و سنت‌ها با هم برابر هستیم و فاصله‌ای احساس نمی‌شود.

این شاعر شرکت‌کننده سومین فصل برنامه تلویزیونی «سرزمین شعر» گفت: هم‌بستگی و ارتباط میان شاعران ایران و افغانستان در شهر مشهد بسیار قوی و محکم است. ما در جلسات شعر مشهد، شاعران زیادی از کشور افغانستان می‌بینیم و من هم در گذشته در جلسات و انجمن‌های ادبی شاعران افغانستان شرکت می‌کردم. از آنجایی که «سرزمین شعر» یک برنامه ملی است، این هم‌بستگی و اتحاد میان ما دو کشور را پررنگ‌تر و نمایان‌تر می‌کند. ما در واقع همگی با هم پیوند داریم و فاصله‌ای میان هم احساس نمی‌کنیم، اما متاسفانه گاهی رسانه‌ها به خصوص رسانه‌های اجتماعی در افکار عمومی مردم شکافی را میان دو ملت ایران و افغانستان ایجاد می‌کنند و تاثیرات بدی بر ذهنیت جامعه می‌گذارند و این اتفاق بسیار غم‌انگیزی است.

وی در خصوص چالش‌های این برنامه خاطرنشان کرد: فشردگی و زمان کم در ضبط، یکی از چالش‌های این برنامه تلویزیونی است. این فشار کاری علاوه بر اینکه خود عوامل برنامه را خسته می‌کند، شاعران را هم خسته می‌کند. اگر در طول زمان بیشتری برنامه ضبط می‌شد بهتر بود.

سمرقندی ادامه داد: نکته دیگر، چالش‌های بداهه‌گویی بود که برای شاعران می‌گذاشتند. به شاعر یک تک‌مصرع داده می‌شد تا آن را ادامه دهد. در آن فضای مسابقه‌ای و استرس‌زا شاعر هم باید بسراید و هم باید هر آن منتظر باشد تا نوبت ضبطش برسد و این واقعاً کار سختی بود و تمرکز کافی برای سرودن نمی‌ماند.

سمرقندی در خصوص تصمیمش بر چاپ مجموعه شعر بیان کرد: به فکر چاپ کتاب هستم و احتمالاً امسال این کار را خواهم کرد.