در مشهد برگزار شد:
روایت وطن‌دار/ جستاری بر نمایشگاه انفرادی یک هنرمند خراسانی
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری خراسان رضوی، «روایت وطن‌دار» یک ژوژمان یا «نمایشگاه انفرادی» از آثار نقاشی و طراحی دستی خانم سمیه سادات حسینی است که تلاش کرده با آثارش، راوی شهدای هم وطنش که پیکرشان میهمان خاک ایران عزیز است، باشد.
شنبه ۱۲ آبان ۱۴۰۳ - ۱۲:۳۴
کد خبر : ۳۵۱۱۹۷
جستاری بر نمایشگاه انفرادی یک هنرمند خراسانی
حجت امانیان- در گوشه‌ای از یک حیات نقلی، تعدادی بوم نقاشی شده روی سه پایه قرار دارد که چند پرتره از شهدای فاطمیون همچون شهید محمد وطنی و شهید رضا اسماعیلی روی آن نقش بسته؛ روی تعداد دیگری از بوم‌ها تصویری هست که یادآور مقاومت مردمان سرزمین فلسطین در برابر هجوم شیاطین است. اما در میان بوم‌ها یک تصویر آشنا از آخرین قاب عکس‌های واپسین لحظات رئیس جمهور شهید، سیدابراهیم رئیسی را شاهد هستیم که در میان آثار این هنرمند جلوه دیگری دارد. حضور همسر شهید "علیرضا توسلی"، خانم ام‌البنین حسینی (راوی کتاب خاتون قوماندان) فضای افتتاحیه این نمایشگاه را متفاوت‌تر کرده.
«روایت وطن‌دار» عنوان این ژوژمان یا «نمایشگاه انفرادی» از آثار نقاشی و طراحی دستی خانم سمیه سادات حسینی است. سمیه سادات حسینی اکبری یکی از نقاشان متعهد و تازه‌کاری است که در چند سال اخیر، زیر نظر استاد محمدرضا میری در حال آموختن هنر نقاشی به صورت حرفه‌ای است. این بانوی نقاش، اصالتی افغانستانی دارد، اما خودش متولد مشهد است و نزدیک به ۳۰ سال از زندگی خود را در ایران گذرانده است. شدت علاقه پدر او به امام خمینی (ره)، منشأ مهاجرت پدر و مادرش به ایران بوده و امروز او دیگر جزو خانواده هنری ایران و خراسان بزرگ به شمار می‌رود.
وطن‌دار در ادبیات سرزمین مادری این بانو یعنی «هم وطن»؛ خانم حسنی تلاش کرده تا با آثارش، راوی شهدای هم وطنش که پیکرشان میهمان خاک ایران عزیز است، باشد. تلاش او برای این روایتگری از مطالعه کتاب و تماشای مستند‌هایی که درباره هرشهید تولید شده، نشأت می‌گیرد و این آثار محصول زیست او با آن شهدا است. این ارائه‌ی انفرادی، هرچند در موقعیتی کوچک برگزار شد، اما این فرصت را به او داده تا ظرفیت‌های خود را در مواجهه با مخاطب بشناسد و برای آینده حرفه‌ای خود، تصویر جدی‌تری را ترسیم کند.
خانم حسینی به توصیه استادش برای تقویت بنیه هنری و آغاز کار حرفه‌ای، مسیر و هدفی ارزشمند را برای خود انتخاب کرده تا با تمرکز برآن بتواند رشته امور تولید و خلق اثر را در دست بگیرد. حسینی بعد از سال-های جنگ با داعش و آشنایی با شهدای مدافع حرم فاطمیون، این انتخاب را کرده تا هرچند اندک بتواند سهم خودش را در معرفی این شهدای مظلوم ادا کند. انتخاب این موضوع در ابتدای کار هنری برای او هرچند آسان نبوده، اما می‌تواند تکلیف هنری او را سخت‌تر و جدی‌تر به چالش بکشد تا در مسیرش، تن به خستگی و تلخی‌های روزمره ندهد.
همۀ ما می‌دانیم که در چند سال اخیر، اقدامات نادرستی در مواجهه با تمام مهاجرین (اعم از قانونی و غیرقانونی) و خصوصا مهاجرین افغانستانی در ایران آغاز شده؛ از بستن حساب‌های بانکی گرفته تا قطع کردن سیم‌کارت‌ها و یا تنوعی از محدودیت‌های ناشایست دیگر که زحمت‌های فراوانی را برای هر فرد مهاجر به دنبال داشته است. در میان هجوم این سختی‌ها، هنرمند بودن و هنرمند ماندن در رشته نقاشی، زحمت مضاعفی را برای حسینی در بر داشته که ایستادگی او تا امروز قابل ستایش است.
اشتراکات فرهنگی، بستر و نقطه اساسی ارتباط بین مردمان دو سرزمین ایران و افغانستان و خصوصا بوم خراسان است. رخداد‌های چند سال اخیر در منطقه، از اشغال و ترک ناگهانی خاک افغانستان توسط بیگانگان تا پدیده شهدای مدافع حرم فاطمیون، موجب شده تا اهمیت این روابط بر همگان بیش از گذشته محرز شود. از آن‌جا که زبان هنر و مراودات هنری یکی از بهترین و پذیرفته شده‌ترین ابزار‌ها برای گفتگو و ترسیم شرایط مطلوب زندگی و آینده بین دو ملت است، حضور سمیه سادات حسینی در جمع هنرمندان ایرانی، کمک بزرگی به مفاهمه و درک شرایط هر دو ملت می‌کند. مردمی که همچون یک روح در دو بدن هستند و زبان و فرهنگی مشترک دارند.
تصاویر این نمایشگاه:
-برای دریافت تصاویر باکیفیت، کلیک کنید.
لینک کوتاه
