مرحوم مصطفی زاده، در عین گمنام بودن از شهرت طلبی هم بیزار بود. وی بیشتر سال های عمرش را در عرصه شاگردپروری گذراند و در دبیرستانهای مشهد شروع به تدریس کرد. همو که در وصف استادش قصیدهای با نام «معلم» سرود، شاگردان زیادی را تربیت کرد که تا آخرین روزهای عمر بابرکتش دور شمع وجودش حلقه میزدند. یکی از این شاگردان که زمانی در کلاس درسش زانو زده است حامد بهداد، بازیگر سینما و تلویزیون، است. او در سال ۱۳۷۱ با استاد مصطفی زاده درس تعزیه خوانی را با نمره خوب گذرانده بود.
داریوش ارجمند، چهره نام آشنای سینما و تئاتر، خاطرهای شنیدنی درباره رفاقتش با استاد نقل کرده است. او میگوید: زمانی که آقای میرباقری بازی در نقش مالک اشتر را به من پیشنهاد کرد، ترس عجیبی داشتم، چون بازی در این نقش کار راحتی نبود. به یکی از دوستانم که استاد فلسفه، محقق و شاعر بزرگی است، سید محسن مصطفی زاده، گفتم که هرقدر مطلب درباره مالک اشتر در منابع هست برایم جمع آوری کن و بفرست.
بعدها این مطالب در قالب کتابی با عنوان «حدیث ولایت مالک» منتشر شد. بعد به مشهد رفتم و در حرم امام رضا (ع) از سید محسن خواستم برایم استخاره کند. بلند شد، وضو گرفت و دو رکعت نماز خواند و قرآن را باز کرد. رو به من کرد و گفت: داریوش نمیدانم نیت استخاره ات چیست، اما نمیتوانی قبول نکنی. گفتم: چرا؟ چه آیهای آمده؟ گفت آیه فرمان ساخت کعبه به حضرت ابراهیم (ع) آمده است. وقتی متوجه شد که پیشنهاد بازی در این نقش به من داده شده است، گفت: برو و حرفی نزن و نقش را قبول کن.
از او آثار گوناگونی در زمینه شعر، ادبیات و نقد کتاب منتشر شده است. آثاری مانند:
به راستی استاد یکی از مصداقهای این روایت زیبا بود. او بندهای از بندگان گمنام حق تعالی بود که با وجود برجستگی علمی و عرفانی، در گوشهای مینشست و قلم میزد. او فاش کننده اسرار نبود. استاد در یکی از شعرهایش چنین سروده بود:
در راه حق هر آنکه ز نام و نشان گذشت
شرط فضیلت است وجوب ستودنش
سرباز باوفای امام زمان شدن
گمنام خوشتر است حدیث سرودنش